Assalamualaikum dan salam 2 Ramadan,
Jepun sebuah negara yang selamat. Saya boleh katakan selamat, sebab cubalah cari dalam Google, kadar jenayah di Jepun, jumlahnya sangat-sangat sedikit.
Disebabkan itu anda boleh lihat, kanak-kanak seusia Faris (dalam lingkungan 7-12 tahun; sekolah rendah) boleh turun naik train seorang diri pergi dan balik dari sekolah tanpa perasaan takut. Saya yang tengok pula takut...
Tapi serius, melihatkan kanak-kanak sekolah rendah yang turun naik train tanpa diiringi orang dewasa memang menakutkan. Tapi di Jepun, ia adalah keadaan/situasi yang normal, dan tak de apa yang nak ditakutkan. Orang sekelilinglah yang akan melindungi mereka.
Sehari dua sebaik sampai di Jepun, saya musykil juga bila tiket train Faris dimasukkan dalam mesin tu berbunyi. Tapi tiket saya dan rakan-rakan lain tak berbunyi pula. Rupa-rupanya, bila ditilik-tilik tiket kanak-kanak tu, baru saya perasan ada tanda khas yang akan membuatkan mesin tiket tu berbunyi bila dimasukkan tiket.
Berhampiran mesin tiket tu ada satu bilik kecil untuk pegawai yang bertugas. Yang menariknya, setiap kali mesin laluan tiket tu berbunyi, pegawai yang ada dalam bilik tu akan angkat kepala dan melihat kanak-kanak yang melalui mesin laluan tiket tu.
Mula-mula saya ingat kebetulan je pegawai tu pandang Faris bila mesin berbunyi. Rupanya setiap kali Faris masukkan tiket dan keluar bunyi, memang pegawai bertugas angkat kepala dan melihat Faris melintasi mesin laluan tiket tu. Mungkin sebab tulah mesin tiket tu berbunyi bila dimasukkan tiket kanak-kanak. Untuk menarik perhatian/pemberitahuan pada pegawai yang bertugas. (Kanak-kanak seusia Alisya, 5 tahun naik train, free)
Itu yang pakai tiket yang dibeli di mesin... Kanak-kanak Jepun yang gunakan train untuk pergi dan balik sekolah, mereka gunakan pas. Pas tu pun sama juga, bila disentuh pada mesin tiket tu, juga akan mengeluarkan bunyi, dan akan menarik perhatian pegawai bertugas. So, kaedahnya sama. Simple! Tapi situasi ini saya rasakan cukup menarik.
Bayangkan kanak-kanak Jepun sebaya Faris dah pandai berdikari! Mereka boleh pergi dan balik sekolah dengan sendiri. Bukan naik bas/van sekolah tau!! Tapi naik train awam yang digunakan beribu-ribu orang dalam satu-satu masa.
Kami yang dah besar panjang ni pun pernah tersilap naik train, salah ambil laluan. Terpaksa patah balik. Bayangkanlah kalau pick hours di mana-mana stesen train, kanak-kanak ni akan tenggelam dalam lautan manusia, sebab ketinggian yang lebih rendah berbanding orang dewasa. Haih, seriau fikir kalau situasi seperti ini di Malaysia.
Apapun saya sangat suka environment di Jepun, bila mana kanak-kanak kecil boleh berdikari dan bergerak sendiri ke sekolah tanpa perasaan takut. Sampai kita yang datang negara mereka ni pun rasa sangat selamat. Allahuakbar!
Nota kaki: Terfikir... kenapa negara Islam seperti Malaysia tidak seperti ini?!
Tapi serius, melihatkan kanak-kanak sekolah rendah yang turun naik train tanpa diiringi orang dewasa memang menakutkan. Tapi di Jepun, ia adalah keadaan/situasi yang normal, dan tak de apa yang nak ditakutkan. Orang sekelilinglah yang akan melindungi mereka.
Ini antara gambar yang sempat saya snap... |
Sehari dua sebaik sampai di Jepun, saya musykil juga bila tiket train Faris dimasukkan dalam mesin tu berbunyi. Tapi tiket saya dan rakan-rakan lain tak berbunyi pula. Rupa-rupanya, bila ditilik-tilik tiket kanak-kanak tu, baru saya perasan ada tanda khas yang akan membuatkan mesin tiket tu berbunyi bila dimasukkan tiket.
Berhampiran mesin tiket tu ada satu bilik kecil untuk pegawai yang bertugas. Yang menariknya, setiap kali mesin laluan tiket tu berbunyi, pegawai yang ada dalam bilik tu akan angkat kepala dan melihat kanak-kanak yang melalui mesin laluan tiket tu.
Tiket kanak-kanak ada simbol khas seperti dalam bulatan. Yang atas tiket train subway yang biasa, yang bawah tiket JR line. |
Inilah mesin tiketnya... sangat friendly, Main tekan-tekan je... |
Mula-mula saya ingat kebetulan je pegawai tu pandang Faris bila mesin berbunyi. Rupanya setiap kali Faris masukkan tiket dan keluar bunyi, memang pegawai bertugas angkat kepala dan melihat Faris melintasi mesin laluan tiket tu. Mungkin sebab tulah mesin tiket tu berbunyi bila dimasukkan tiket kanak-kanak. Untuk menarik perhatian/pemberitahuan pada pegawai yang bertugas. (Kanak-kanak seusia Alisya, 5 tahun naik train, free)
Itu yang pakai tiket yang dibeli di mesin... Kanak-kanak Jepun yang gunakan train untuk pergi dan balik sekolah, mereka gunakan pas. Pas tu pun sama juga, bila disentuh pada mesin tiket tu, juga akan mengeluarkan bunyi, dan akan menarik perhatian pegawai bertugas. So, kaedahnya sama. Simple! Tapi situasi ini saya rasakan cukup menarik.
"Kakak" Alisya yang tertinggal di Jepun... Hahaha muka macam lebih kurang je.... :p |
Bayangkan kanak-kanak Jepun sebaya Faris dah pandai berdikari! Mereka boleh pergi dan balik sekolah dengan sendiri. Bukan naik bas/van sekolah tau!! Tapi naik train awam yang digunakan beribu-ribu orang dalam satu-satu masa.
Kami yang dah besar panjang ni pun pernah tersilap naik train, salah ambil laluan. Terpaksa patah balik. Bayangkanlah kalau pick hours di mana-mana stesen train, kanak-kanak ni akan tenggelam dalam lautan manusia, sebab ketinggian yang lebih rendah berbanding orang dewasa. Haih, seriau fikir kalau situasi seperti ini di Malaysia.
Apapun saya sangat suka environment di Jepun, bila mana kanak-kanak kecil boleh berdikari dan bergerak sendiri ke sekolah tanpa perasaan takut. Sampai kita yang datang negara mereka ni pun rasa sangat selamat. Allahuakbar!
Nota kaki: Terfikir... kenapa negara Islam seperti Malaysia tidak seperti ini?!